Sersem

düştün aksak şehirlerin çapuluna
estin yüksek akılların vurgununa
örse vurup çektiler her gününü
tokluğuna doymadı ne şehir ne akıl
uydurdun bir yalan:

kader bir hamaldır keder bir umman
sonsuzluğa doğru bulanmadan donmadan filan
akışını kesmedikçe değilsin bir nehir
suyuna kıymadıkça yok sırtında o deniz
kıskandıkça nasıl da cahilsin
ne büyük saadet bilsen ki hepsi senin
sokakların uykusuzluğun sersemliğin

Ekrem Düzen