| 19th Sonnet | 19. Sone |
Devouring Time, blunt thou the lion’s paws, And make the earth devour her own sweet brood; Pluck the keen teeth from the fierce tiger’s jaws, And burn the long-lived phoenix in her blood; Make glad and sorry seasons as thou fleet’st, And do whate’er thou wilt, swift-footed Time, To the wide world and all her fading sweets; But I forbid thee one most heinous crime: O, carve not with thy hours my love’s fair brow, Nor draw no lines there with thine antique pen; Him in thy course untainted do allow For beauty’s pattern to succeeding men. Yet, do thy worst, old Time: despite thy wrong, My love shall in my verse ever live young. | Ey açgözlü Zaman, ister körelt aslanın pençesini, Kur çarkını, dünya öz çocuklarına dadansın; Söküp azı dişlerini çökert kaplanın çenesini, Çal ateşi, ölümsüz Anka kendi kanında yansın; İster üz mevsimleri ister şevindir esip geçerken, Ne dilerse gönlün onu eyle, ayağı çabuk Zaman, Dünyanın tamamını ve gelgeç tatlarını biçerken; Ama ihanetin en ağırına yok benden sana aman: Yontma saatlerini sevgilimin ak çehresine, Köhne kaleminle çizip bozma sakın simasını; Alnı iz bilmeden erişsin ömrünün her evresine Ki ardından gelenler görsün güzelliğin imzasını. Zulmetsen de koca Zaman: bil ki kahrını aşacak, Şiirlerimde sevgilim daima genç yaşayacak. |
Ekrem Düzen
yelkovalayan 
Serinleyenler