Tim Burton’un İlk Filmi: Vincent Malloy
https://www.youtube.com/watch?v=1hAsW7aMBFM
Vincent Malloy, siyah beyaz bir animasyon. Tim Burton ile Rick Heinrichs’in birlikte yaptıkları 1982 tarihli bu film aynı zamanda Tim Burton’un ilk filmi. Filmin senaryosunu da Tim Burton’un manzum bir öyküsü oluşturuyor. 6 dakika 25 saniyelik bu kısa film bizi, Vincent Price olmaya özenen yedi yaşındaki uysal Vincent Malloy’un asi gölgesiyle tanıştırıyor. Filmi önemli kılan bir başka özellik ise bizzat Vincent Price tarafından seslendirilmiş olması. Ben Vincent Price’ı bu film ve seslendirme sayesinde tanıdım. Açıkçası şimdilik bütün bilgim IMDB ve Wikipedia’da yazdığı kadar. Nefis bir ses ve nefis bir seslendirme.
Tim Burton’un şiirini çevirirken bir amacım da çeviriyi filmin altyazısı olarak döşeyip yayınlamaktı. Nihayet sevgili Özlem Çağın sayesinde bu emelime vasıl oldum. Filmin altyazılı biçimine aşağıdaki linkten ulaşabilirsiniz.
http://www.youtube.com/watch?v=1hAsW7aMBFM
İyi seyirler, iyi okumalar…
Vincent
Vincent Malloy yedi yaşında
Her zaman pek uslu, pek aklı başında
Bu yaşta bu anlayış, incelik her işinde
Ama işe bak, Vincent Price olmak peşinde
Ne kardeşini dert eder ne kedileriyle köpeğini
Gerçi örümcek ve yarasayla doldurmak ister evini
Böyle bir evde kendi icadı korkulara dalabilirdi
Karanlık dehlizlerde kahrıyla başbaşa kalabilirdi
Teyzesini hiç üzmez, hiç de çıkmaz sözünden
Ama mumyalayıp müzesine koymak geçer gözünden
Deneme tahtası olmuştu köpeği Abercrombie
Yaratmayı umuyordu korkunç bir zombi
Böylece korkunç zombi köpeğini yanına alıp
Kurbanların peşine düşebilirdi Londra sisine dalıp
Kafasında hep karanlık suçlar kurmazdı
Resim yapıp okumaktan da geri durmazdı
Arkadaşları okurken Cin Ali ve Çalışkan Arı
Edgar Allen Poe oldu Vincent’in gözde yazarı
Ürkütücü bir hikâye okurken bir gece
Okuduğu bir cümle döndürdü yüzünü kirece
Dayanılmaz korkunç bir haber almıştı
Güzel karısı diri diri toprak altında kalmıştı
Emin olmak için gidip kazdı mezar toprağını
Oysa dağıtmıştı annesinin çiçek yatağını
Odasına gönderdi Vincent’i annesi
Anladı ki sürgün yeriydi bu hüküm kulesi
Ömrünü geçirmeye mahkûmdu bakmadan yaşına
Güzel karısının portresiyle kalmıştı bir başına
Kapanmışken kabrine, çılgın ve yalnız
Vincent’in annesi odasına daldı apansız
“Dışarı çıkabilirsin,” dedi, “istersen eğer,
Bugün hava çok güzel ve oynamaya değer”
Ağzını açtı Vincent ama yoktu konuşacak hali
Yılların yalnızlığından kalmamıştı mecali
Kalemiyle bir şeyler karaladı bir parça kağıda,
“Bu evin esiriyim ben ve çıkamam buradan asla”
“Ne ölüsün ne de esir,” dedi annesi;
“Oynadığın bütün oyunlar kendi kafanın sesi
Vincent Price değilsin sen, Vincent Malloy’sun
Ne mahkûmsun ne deli, sadece bir çocuksun
Yedi yaşındasın ve benim oğlumsun
Dışarı çık ve oyna, eğlencen gerçek olsun.”
Öfkesi geçmişti artık, odadan salona çıkarken
Ve Vincent yavaşça sırtını duvara yaslarken
Bükülmeye, titremeye, çatlamaya başladı oda
Ürkütücü çılgınlığı zirveye ulaştı sonunda
Abercrombie’yi gördü, zombi kölesini
Ve mezarın derinlerinden duydu karısının sesini
Seslendi tabutundan ve buyurdu korkunç istekler
Çatlayan duvarlardan uzandı iskelet eller
Hayatındaki tüm korkular rüyalarından taştı
Ve dehşet çığlıkları deli kahkahasını aştı
Delilikten kaçmak için kapıya uzandı
Ama güçsüz ve ölgün yere kapandı
Kırık dökük ve pek cansızdı sesi
“Kuzgun”dan okurken bir Edgar Allen Poe dizesi
ve yerde yüzer gibi uzanan
kaldırılacak mı ayağa?
Bir daha asla…”
Vincent
Vincent Malloy is seven years old
He’s always polite and does what he’s told
For a boy his age, he’s considerate and nice
But he wants to be just like Vincent Price
He doesn’t mind living with his sister, dog and cats
Though he’d rather share a home with spiders and bats
There he could reflect on the horrors he’s invented
And wander dark hallways, alone and tormented
Vincent is nice when his aunt comes to see him
But imagines dipping her in wax for his wax museum
He likes to experiment on his dog Abercrombie
In the hopes of creating a horrible zombie
So he and his horrible zombie dog
Could go searching for victims in the London fog
His thoughts, though, aren’t only of ghoulish crimes
He likes to paint and read to pass some of the times
While other kids read books like Go, Jane, Go!
Vincent’s favourite author is Edgar Allen Poe
One night, while reading a gruesome tale
He read a passage that made him turn pale
Such horrible news he could not survive
For his beautiful wife had been buried alive!
He dug out her grave to make sure she was dead
Unaware that her grave was his mother’s flower bed
His mother sent Vincent off to his room
He knew he’d been banished to the tower of doom
Where he was sentenced to spend the rest of his life
Alone with the portrait of his beautiful wife
While alone and insane encased in his tomb
Vincent’s mother burst suddenly into the room
She said: “If you want to, you can go out and play
It’s sunny outside, and a beautiful day”
Vincent tried to talk, but he just couldn’t speak
The years of isolation had made him quite weak
So he took out some paper and scrawled with a pen:
“I am possessed by this house, and can never leave it again”
His mother said: “You’re not possessed, and you’re not almost dead
These games that you play are all in your head
You’re not Vincent Price, you’re Vincent Malloy
You’re not tormented or insane, you’re just a young boy
You’re seven years old and you are my son
I want you to get outside and have some real fun.”
Her anger now spent, she walked out through the hall
And while Vincent backed slowly against the wall
The room started to swell, to shiver and creak
His horrid insanity had reached its peak
He saw Abercrombie, his zombie slave
And heard his wife call from beyond the grave
She spoke from her coffin and made ghoulish demands
While, through cracking walls, reached skeleton hands
Every horror in his life that had crept through his dreams
Swept his mad laughter to terrified screams!
To escape the madness, he reached for the door
But fell limp and lifeless down on the floor
His voice was soft and very slow
As he quoted The Raven from Edgar Allen Poe:
“and my soul from out that shadow
that lies floating on the floor
shall be lifted?
Nevermore…”
Tim Burton’s note: Thanks to Jordi Wijnalda for the transcript of the poem
yelkovalayan 
Serinleyenler